شکل‌پذیری سازه
قابلیت تحمل تغییرشکل‌های فرا ارتجاعی در بخشی یا تمام طول المان‌های سازه‌ای بدون افت قابل ملاحظه در مقاومت را شکل‌پذیری سازه می‌نامند (قابلیت تحمل تغییرشکل‌های فرا ارتجاعی پایدار)
شکل‌پذیری یک سازه به پارامترهای مختلفی بستگی دارد که در زیر به آن ها اشاره مختصری نموده ایم.
1- شکل‌پذیری المان‌های سازه‌ای:
جنس مصالح، مقدار مصالح، پیکربندی و مقدار تلاش‌ها
2- سیستم مقاوم باربر جانبی:
سیستم قاب ساختمانی ساده (مهاربندهمگرای، مهاربند واگرا و قاب ساده بتنی)، سیستم قاب خمشی، سیستم قاب دوگانه، سیستم قاب دیوار باربر، سیستم ستون‌های کنسولی
3- تعداد المان‌های باربر لرزه‌ای و نحوه آرایش آنها:
درجه نامعینی سازه: قابلیتی از سازه که متناسب با آن اگر تعدادی از المان‌های باربر جانبی دچار آسیب جدی شوند در این صورت سایر اعضای لرزه‌بر قادر به تامین باربری و پایداری جانبی و ثقلی ساختمان باشند.
4- توزیع سختی و مقاومت بین المان‌های لرزه‌بر مختلف:
توالی خرابی مطلوب لرزه‌ای ویژگی‌ای از سازه است که به موجب آن در روند باربری لرزه‌ای علاوه بر اینکه تمامی تلاش‌های FC بدون آسیب و خسارت باقی می‌مانند بلکه تا حد امکان اکثریت تلاش‌های DC در محدوده تغییرشکل‌های فرا ارتجاعی پایدار قرار می‌گیرند. بنابراین ویژگی با توزیع یکنواخت خرابی (مفاصل پلاستیک) در پلان و ارتفاع سازه، شکل‌پذیری سازه بیشتر خواهد شد.
5- ارتفاع سازه:
با افزایش ارتفاع سازه، توزیع گسترده و یکنواخت خرابی به سمت توزیع موضعی و متمرکز میل کرده و از شکل‌پذیری سیستم می‌کاهد. بنابراین هر کدام از سیستم‌های باربر معرفی شده محدوده مجاز ارتفاعی برای کاربرد خواهند داشت.
