روش رایج تقویت تیرها

در حالتی که تیرها نیاز به افزایش ظرفیت به ویژه ظرفیت خمشی داشته باشند یکی از راهکارهای قابل قبول و موثر در تقویت تیرها استفاده از روش ژاکت بتنی است. در این روش با افزایش ابعاد به ویژه ارتفاع تیر، ظرفیت های خمشی و برشی مقطع افزایش میابد. در این موارد میبایست به اندازه مورد نیاز بسته به نظر مهندس طراح یا مهندس بهساز به بعد یا ابعاد تیر در تمام طول و یا به صورت موضعی اغلب در تکیه گاه ها اضافه گردد و از آنجایی که بتن برای تحمل تنش های کششی بسیار ضعیف و ترد شکن می باشد لذا حتما لازم است در بعد اضافه شده به اندازه مورد نیاز میلگرد و خاموت یا سنجاقی برای تحمل تنش های کششی و برشی وجود داشته باشد. در این مرحله میبایست در ستون ها یا سایر المان های مناسب پیرامون عضو ریشه های آرماتورها از بیرون وارد شده و با رعایت طول وصله مناسب، اقدام به اجرای آرماتوربندی در طول تیر مورد نظر نمود.

معایب کاربرد این روش در تیرها:

  1. افزایش قابل توجه وزن تیر؛
  2. مشکلات قالب بندی؛
  3. اجرای بتن ریزی؛
 
ژاکت بتنی - مقاوم سازی تیر