مقاوم سازی به روش ژاکت فلزی به عنوان یکی از روش های مقاومسازی سازه های بتنی مورد استفاده قرار میگیرد که ضمن افزایش مقاومت و شکل پذیری سازه، تآثیر قابل توجهی در وزن ساختمان دارد. در مقاوم سازی به روش ژاکت فلزی با توجه به محل های آسیب پذیر سازه و ساختمان مقطع تیر و ستون با استفاده از ورق های فولادی تقویت میشوند. لازم به ذکر است که ورق های فلزی وفولادی توسط بولت به عضو مربوطه متصل میشوند.
استفاده از روش مقاوم سازی به روش ژاکت فلزی، می تواند توسط تسمه های فولادی و یا زره پوش کردن عضو بتنی بسته به نوع و میزان آسیب قابل اجرا باشد. چنانچه آسیب ها بصورت موضعی باشد، به طور معمول استفاده از تسمه ها و عناصر فولادی در محدوده آسیب از نظر اقتصادی مناسب و مقرون به صرفه است. به علاوه وزن عضو نیز افزایش کمتری پیدا می کند. در صورتی که آسیب عضو گسترده باشد و یا نیاز به افزایش ظرفیت عضو وجود داشته باشد، استفاده و به کارگیری روش زره پوش نمودن عضو بتنی موثرتر و کارآمدتر است. در طرح بهسازی با این روش باید به ناهمخوانی در کرنشهای هسته بتنی مرکزی و نیز پوشش فولادی محیطی توجه داشت و طراحی باید به گونه ای باشد که کل مقطع عضو به صورت یکپارچه تغییر شکل دهد. در استفاده و به کارگیری روش ژاکت فولادی، وجود هسته بتنی با کیفیت مناسب از ملزومات مهم می باشد تا قادر به نگهداری اتصال ژاکت به خود باشد.
مزایای استفاده از روش مقاومسازی با ژاکت فلزی یا فولادی
معایب مقاوم سازی به روش ژاکت فولادی
